Philip Van Hoeck
Beeld(b)ouwer Philip Van Hoeck bouwt zijn beelden door monotone vormen uit keramiek of hout, papier, plastic, ... op elkaar te stapelen. Philip laat sporen na, in lengte en breedte en hoogte, in één woord in de ruimte, want je kan er niet omheen: zijn werk eist heel rechtmatig een deel van de fysieke omgeving voor zich op – het is ontegensprekelijk multidimensionaal. Ook in zijn diepste betekenis. Is de schepping niet begonnen met een handvol klei? Stapelingen zijn repetitief, maar niet monotoon. En zeker niet inert: dat lijkt alleen maar zo. Ze raken elkaar, voortdurend, een na een. En wat als ze méér deden? Kleur bekennen en andere vormen aannemen, naar een nieuwe bestemming zoeken: elkaar inkapselen, elkaar omarmen. Het werk komt tot leven wanneer je de beeldbouwwerken samen zet. Ze krijgen meer inhoud, terwijl Philip ze aanvankelijk vooral zag als een manier om de emotionele reacties die bij het vormen en stapelen vrijkomen, een verhaal mee te geven, met weinig woorden en veel herhalingen. Er is ook het grafische aspect. Door voorwerpen te stapelen ontstaat een lijnenspel en ook het contrast van verschillende materialen tegenover elkaar maakt zijn beelden grafisch interessant. Hij vertrekt van alledaagse, eenvoudige dingen en houd zijn werk om die reden ook sober.
Diverse tentoonstellingen in binnen en buitenland.
