Naar Nijhoff
en alle lichaam is verdriet
omwille van de trouw
tussen twee kussen
hangt stilte van vier ogen
hangen handen voor een kind
verbonden met ’t benauwde hart
heel klein dier in ademnood
begrijp de moeder die dit ziet
hoe woorden wijzen in een hoofd
holtes slaan voor weten en
nooit kunnen vergeten
ook in haar hoofd rest slechts
één woord voor jou
want elk lichaam draagt een naam
jou was taal beloofd
lees maar er staat niet wat er staat
in haar hoofd groeit weer een kind tot zoon
zijn droom vangt nieuwe daden aan
een boot beweegt tussen zijn lakens
de witte zeilen weer volgroeid
hij wilt verder, vaart naar lente
zij droomt enkel.